سنسور ها یا همان حسگر ها رابطی بین دنیای واقعی و دنیای الکترونیک هستند.

اساس کار سنسور های مادون قرمز بر فرستادن یک موج(نور نامرئی) مادون قرمز و دریافت کردن (یا نکردن) همان نور است.

هر چه سنسور گیرنده مادون قرمز ، نور بیشتری دریافت کند ولتاژ خروجی آن کمتر می شود. پس هنگامی که نور مادون قرمز از سمت فرستنده به گیرنده برسد ولتاژ نزدیک به صفر می شود و هنگامی که نوری به گیرنده نرسد ولتاژ نزدیک به 5 می شود. نحوه اتصال این سنسور ها در مدار مانند شکل زیر است.

در شکل بالا  D1 گیرنده و D2 فرستنده است.

همچنین R2 یک مقاومت با مقداری بین 2.2K تا 3.7K اهم است . میزان این مقاومت در حساسیت گیرنده تاثیر می گذارد. هرچه مقاومت بیشتر باشد حساسیت بالاتر می رود.

شکل ظاهری این سنسور ها شبیه LED ها است!

با توجه به شکل بالا می بینید که فرستنده و گیرنده برعکس هم بسته می شوند، یعنی سر منفی فرستنده و سر مثبت گیرنده به منفی باتری وصل می شوند. در واقع فرستنده مثل یک LED معمولی است و در جهت معمولی هم بسته می شود با این تفاوت که به جای نور مرئی، نور مادون قرمز می تاباند. ولی گیرنده مثل یک کلید حساس عمل می کند و بر خلاف جهت معمولی بسته می شود.

نکته قابل توجه این است که خروجی مدار هر مقداری بین 0 تا 5 می تواند باشد. یعنی دیجیتال نیست و بسته به این که گیرنده چه مقدار نور دریافت کند مقدار خروجی متفاوت است. در اصطلاح خروجی آنالوگ است.

این مدار را در کلاس خواهیم بست ان شاء الله...

این هم 2 تا عکس جهت روشن شدن مخهای عزیزان!:(راستی فرستنده و چپی گیرنده)